[م َ]
{ع مص}
جدا کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (دهار) (ترجمان القرآن جرجانی ص 97).* فضیلت دادن بعض چیز را بر بعضی .* از جایی به جایی رفتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).

[م ی َزز]
{ع ص}
مَیٍّز .مرد سخت پی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

[م َ]
{ع ص}
مرد سخت پی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ) . رجوع به ماده بالا شود.

[م َ]
{از ع ، امص}
امتیاز. (ناظم الاطباء).

{از ع ، امص}
مخفف تمیز. (از برهان ). تمییز را خوانند. (فرهنگ جهانگیری ). تمییز. جدا کردن .

{ا}
ضیف و مهمان و شخصی که به ضیافت کسی رود. (ناظم الاطباء). به معنی مهمان است . (آنندراج ). میهمان . (انجمن آرا). مهمان باشد. (فرهنگ جهانگیری ). به معنی مهمان است یعنی شخصی که به ضیافت کسی رود. (برهان ). علم است برای مهمان و از این رو مهماندار یعنی صاحب خانه رامیزبان گویند ولی برای مهمان کلمه میز را به تنهایی بکار نبرند. (از شعوری ج 2 ورق 364).* اسباب و ادوات مهمانی . (ناظم الاطباء). اسباب مهمانی را هم گفته اند. (برهان ). اسباب ضیافت . (غیاث ). مائده . اسباب سفره مهمانی . (یادداشت مولف ).* کرسی را گویند که بر بالای آن طعام خورند. (برهان ).کرسی باشد که بر بالای آن طعام گذارند و بر کرسی دیگر نشسته آن طعام را بخورند. (فرهنگ جهانگیری ). کرسی که بر آن طعام نهاده می خورند. (برهان ) (از ناظم الاطباء). کرسی که بر سر آن خوان گسترند و طعام نهند و خورند و اکنون متداول است و طعام و شراب را بر آن چیده و بر اطراف آن صندلیها نهاده بر آن نشینند و طعام خورند. (انجمن آرا) (آنندراج ). خانی با پایه های بلند که بر آن طعام یا چای و جز آن نهند و خورند آنان که بر صندلی و کرسی نشسته اند. خانپایه . خوان . تشت خوان .شاید اصل این از کلمه میزد باشد. (یادداشت مولف ).
-میز طعام ; تشت خوان . (یادداشت مولف ).
-میز غذاخوری ; میز طعام . میزی که مخصوص خوردن غذاست .
* کرسی مانندی از چوب یا فلز و جز آن که بر روی آن کتاب و نوشته نهند و خوانند یا نویسند.
-میزتحریر ; کرسی مانندی که به روی آن تحریر می کنند. (ناظم الاطباء).
-میز عمل ; میزی در اطاق عمل بیمارستان و سالن تشریح که بر روی آن عمل تشریح و جراحی انجام دهند.
-میز کار ; میزی که مخصوص نوشتن و خواندن و انجام کارهای دیگرشخص است .
-میزگرد ; میز مدور. میزی که گرد باشد نه چهارگوشه .
-میزگرد تشکیل دادن ; جمع شدن گروهی دور میزی بزرگ و معمولاً گرد تا در جلوس برتری و فروتری نباشد و به بحث و مذاکره پرداختن درباره مساله یا مسائل خاص .

{ا}
اسم از میزیدن یا میختن . شاش و بول . (ناظم الاطباء). آب تاختن بود. (لغت فرس اسدی ). پیشاب را گویند. (فرهنگ جهانگیری ). پیشاب و شاش را گویند و به عربی بول خوانند. (برهان ). بول . آب تاختن یعنی بول کردن را گویند. بول . شاش . ادرار. (یادداشت مولف ):
چون رسنگر ز پس آمد همه رفتار مرا
به شتر مانم کو بازپس اندازد میز .

ابوشکور.

* (نف ) شاش کننده . (ناظم الاطباء). میزنده . به معنی بول کننده نیز آمده است . (برهان ).