فارسی فارسی

لغت‌نامه دهخدا

[ن ُ]
{ترکی ، ا}
بانو. خاتون . بی بی . (ناظم الاطباء)، جُرًّه . ستی . خدیش . کدبانو. بیگم:
جان به لب عاشق بیدل رسد
با غمزاتی که تو خانم کنی .

ایرج میرزا.

* لقب گونه ای است که در آخر اسم زنان درآید چون مهرانگیزخانم .* فاحشه . جنده . زانیه .
-خانم بزرگ ; برترین زن خانه . گاهی نوادگان ، مادر بزرگ را بدین لقب خطاب کنند.
-خانم کوچک ; بانوچه . دوشیزه .
-خانم کوچولو ; لقب گونه ای است که به دختران دهند.
-خانم و خاتون ; با کمال حرمت . با وقار تمام . چون : مثل خانم و خاتون ها برو اینکار را کن .
-امثال :
خانم پاشنه ترکیده آقا طلبیده ; چون زنی را شوهر او بخواند زنان دیگر این را بمزاح به او گویند. (امثال و حکم دهخدا).