مشایم
فارسی
فارسی
لغتنامه دهخدا
[م َ ی]
{ع ا}
مشیم . ج مَشیمة. (ازاقرب الموارد) (منتهی الارب ). و رجوع به مشیمة شود.
{ع ا}
مشیم . ج مَشیمة. (ازاقرب الموارد) (منتهی الارب ). و رجوع به مشیمة شود.