ابن‌شاهویه
فارسی فارسی
لغت‌نامه دهخدا
[ا ن ُ ی َ]
{اخ}
ابوبکر محمدبن احمدبن علی . فقیه شافعی از مردم فارس . سفری بنشابور رفته و مدتی در آنجا اقامت گزیده و سپس ببخارا شده و باز بفارس رجعت کرده و بدانجا متصدی منصب قضا گردیده است . او را در فقه شافعی اقوالی مخالف دیگر فقهای آن مذهب است . وفات او بنشابور به سال 362 ه' .ق .
تبلیغات: ترجمه کتاب قیمت ترجمه